İstanbul - Sultangazi

kalbim yerinden fırlayacak gibi. nasıl olduğunu hala çözemiyoruz ama mahallemizin belki de yarısından çoğu zombi olmuş durumda. bunun sebebi yine birbirlerini parçalamaları tabi. ilk saldırıdan kurtulanlar ve evlerin girişlerini emniyete alan ben ve benim gibi diğerleri evlerin çatılarından ve balkonlarından en azından birbirimize moral vermeye çalışıyoruz. az önce nalburun sünepe çırağını vurmak zorunda kaldık. neredeyse balkona tırmanmanın yolunu bulmuştu. yüreğimiz ağzımıza geldi. yan komşum ve çocukluk arkadaşım selçuğun yıllardır aileden gelen avcılık takıntısının en azından şimdilik hayatlarımızı kurtarması gerçekten mutlu eden tek şey. evlerimiz yan yana olduğu için öncelikle binaların giriş kapılarını ve pencereleri çekyat, çamaşır makinesi ve bilimum eşyayla girişi engelleyecek şekilde yığınak yaparak tıkadık. daha sonra üçüncü katın salonundan duvarları karşılıklı delerek bir geçit yaptık. sabahtan beri bununla uğraştık. ama sonunda başardık. şu an burada altı kişiyiz. bir süre daha idare edecek yiyeceğimiz, bir sarsılmaz av tüfeği, ne işey yarayacağını bilemesem de bir saçma atan kurusıkı av tüfeği ve bol miktarda fişeğimiz var. devamlı nöbet halinde balkondan sokağı gözlüyoruz. diğer komşular da aynı şekilde. ortalıkta dolaşan zombiler ise sadece bir hata yapmamızı bekliyor gibiler ve çılgın gibi açlar. olayı hala şok havasında yaşadığımızda bir planımız da yok şimdilik.