İstanbul-Yenibosna

İnsan etiyle beslenen canavarlarla ilk tiyatro'da karşılaştım,bir komedi oyunumuz vardı,tüm oyuncu arkadaşlarımla çok mutluyduk,oyunumuz çok güzel ilerliyor seyirciler bizleri kahkahalarla izliyorlardı,kalabalıktı çünkü oyunun galası yapılıyordu.Oyun esnasında sahneye o yaratıklardan biri girdi seyirciler gülmeye başladı,bizler ne olduğunu şaşırdık,başta zombi maskesi takmış bir densizin bize şaka yapmak istediğini düşündüm,arkadaşım durdurmak için üzerine yürüdü ve ani bi hamleyle zombi saldırdı,seyircilerin kahkahaları gittikçe yükseliyor bununda oyunun parçası olduğunu düşünüyorlardı.Salonun arka tarafından bir çocuk çığlığı geldi canavar bir çocuğa saldırmış parçalıyordu ve aniden büyük kapı kırıldı salona onlarca zombi girmeye başladı önlerine gelene saldırıyorlardı.Orada ölen insanların yarısı ezilerek ölmüş olmalıydı büyük bir arbede yaşanmıştı.Ben kız arkadaşımı alıp arka kapıdan kulisin olduğu taraftan kaçtım dışarıya çıktığımda silah ve bomba sesleri geliyordu,ortalık kan gölüne dönmüştü.Arabaya atladık ve zorda olsa eve gelmeyi başardık,kapıyı açtım içeriye girdik aniden kız arkadaşıma zombi saldırdı bu zombi evdeki temizlikçi kadın yüksel ablaydı,kız arkadaşımın yüzünü parçaladı,şuan hala onun şokundayım ve ağlıyorum,günlerdir kendi odama sığınmış durumdayım,kapı kilitli,içerde kız arkadaşım ve temizlikçi kadın var,şuan çok hırçınlar çünkü onlarda benim gibi bir şey yiyemiyor,yukarıdaki komşu hayatta kalmış sepetle yiyecek şeyler gönderiyordu,bugün göndermedi,sanırım o da öldü.Çok açım buraya hapis oldum ve şuan önümde dolabımdan aldığım silah var mesajı gönderdikten sonra kafama sıkacağım,en azından cesedim kalır.Ben umudumu yitirdim siz umudunuzu YİTİRMEYİN!