İstila Başlasın!

Bir virüs hayatımızı değiştirmek üzere…
Açgözlü ilaç şirketlerinin kontrolünü kaybettiği bu virüs insanları ve hayvanları zombilere dönüştürmeye başladı…
Virüs kan yoluyla bulaşıyor. Virüsten etkilenenler gördükleri tüm canlılara saldırıyor ve onları yiyorlar. Ufak sıyrık ya da ısırıklardan sonra kaçabilen canlılar ise 10 dakika ile 60 dakika arasında zombiye dönüşüyorlar.
Zombiler koşabiliyor…
Zombiler ilk olarak 30 Aralık 2010’da, akşam saatlerinde görülmeye başlandı…
Hayatta kalanlar haberleşmeye çalışıyor...
39

İstanbul Issız!...

Daha önce size ne türlü zorluklarla karşılaştığımızı anlatmıştım gerçekten korkunçtu...Apartmanda ki komuşlarımızla ne yapacağımızı kararlaştırdık.Ben ve apartmanda ki üç kişi daha yemen yanımızdaki marketten bizim için gerekli olanları almaya başladık.Camı kırdığımız için çabuk olmak zorundaydık konserve alırken karşıma hastalıklı çıkmıştı gerçekten çok korkmuştum ama neyseki yerdeki tırpan ile işini halletmiştim.Marketten çıkarken yaklaşık 20 hastalıklının üzerimize geldiğini gördük, hemen eve doğru kaçmaya başlamıştık neyse ki hızlı koşamıyorlar ve dengsesizler di.Apartmana vardğımızda derin bir oh çektik.Ama maalesef bu sevinç kısa sürdü bizim apartmana girdiğimizi gören yaklaşık 30 hastalıklı apartman kapısını kırmaya çalışıyor...Bizde önlem olarak hemen apartman girişine biraz benzin döktük, eğer kapı kırılırsa benzini ateşe vereceğiz.Ama kaçma önlemimiz hazır birinci kat yere yakın olduğundan herkes 1 kattan atlıyacak.Apartmanda ki cesur yürek subay herşeyi tamamladı hastalıklılar kapıyı kırarsa tahliye başlıyacak.Arabalar hazır bu arada Marmara Adası'na kaçmayı planlıyoruz...Umarım şans yanımızda olur.
1

marmaris

Şehir merkezi düşündüğümden ve hayal ettiğimden daha korkunç bir durumdaydı. Silah bulmak için aklıma gelen ilk 2 yer şehir merkezindeki birbirine çok yakın 2 av malzemesi satan dükkandı ama oraya ulaştığımda içerde ne bir tüfek nede tek bir tane bile fişek kalmamıştı. Sadece içlerindeki barutlara belki ihtiyacım olur diye 4-5 paket kurusıkı mermi aldım o kadar. Evde aileme ait bir tabanca ve 3 şarjör mermi vardı ma eve gitmem çok ozr şuanda aracım yok ve evim marmarisin diğer ucunda. Benzinim bittiği için aracımı terkettim ve hiçbir benzinlikte benzin yok. şuan bir tırın kasasında saklanıyorum. Saat gece 04:09 yarın eve ulaşmaya çalışıcam umarım silah hala evdedir ve umarım başka kurtulanlarlada karşılaşırım. Arkadaşım beni şehir çıkışında kırmızı bir araçta bekliyor ama nekadar yemeği ve suyu var durumu nedir blmiyorum. Silah almadan yanına gitmek aptallı olur. Yanımda hala polis arabasından aldığım ve içinde 8 mermi olan silah duruyor. Tanrım bana yardım et....
1

Marmaris- eve dönüş

Uzun bir eğitim için sandras dağındaydım. Normalde her ay kampın aşşağısındaki kulübeye o aylık erzağımız bırakıldı ama geçen ay erzağımız geledi. Önceki aylardan elimizde kalan baya erzağımız vardı, erzağın birsüre yeticeğini ve yeni erzağın o zamana geliceğini tahmin ettik ama pek öyle olmadı. 8 kişilik eğitim ekibinden önce 2 kişi aşşağı inip ne olduğuna bakmaya gitti. onlardan 1 hafta sonra diğer 2 kişi ve sonra 2 kişi daha... En sonunda yukarda Arif ve ben kaldık, gerçi bizimde neden kaldığımızı bilmiyorum. Giden kimse çadırını veya malzemelerini toplamadı. Çünkü herkez ertesi gün dönmek için yola çıkmıştı, beklemeye devam ederken Arif bir buz çatlağına ayağını sıkışıtıp bileğini kırdı onu aşşaya indirmezsem burda kan zehirlenmesinden ölebilir. Zaten ne kar eriticek gazımız, nede kemirecek bir parça peksimet imiz bile kalmadı. Arifi aşşağı indirmeyi başardım. Ama anakampa geldiğimizde gördüklerime inanamadım. Bütün çadırlar parçalanmış, eşyalar etrafa saçılmış, etraf kana bulanmıştı. Ama bunca kan ve bağzı uzuvlara rağmen etrafta hiç ceset göremedim. Arifi ilkyardım binasına bıraktım ve bir araçla etrafı dolaşmaya başladım. Neyseki birkaç dakika sonra birine rasladım onunda durumu oldukça kötü görünüyordu. Zar zor yürür bir hali vardı, ama one ne olduğunu yada kampta olanları bilseydim arabayı durdurmazdım. Yanına gittiğimde çıldırmış gibi bana saldırmaya ve ısırmaya çalıştı. Ne olduğunu farketmem birkaç saniye sürdü ama beynim bunun gerçekten olmuş olabiliceğini hala bunları yazarken bile kabullenemiyor. Ondan zar zor kendimi kurtarıp Arifin yanına gittiğimde çoktan geç kalmıştım. İlkyardım binasının etrafındaki o "ŞEY" leri gördüğümde Arif için yapıcak birşeyim kalmamıştı. Yüzlercesi vardı hatta bizden önce yola çıkan Hakan ve kızarkadaşı Selini de o "ŞEY" lerden biri olarak gördüm. Beraber birkaç gün önce yemek yedikleri Arife ulaşıp onu yemeye çalışıyorlardı. Şuanda arabayla şehre gidiyorum. Boş bir benzinlikte biraz dinlenip benzin aldım. Arabanın içindeki laptop ve internet sağlıyıcı hayret verici bi şekilde sağlam, ama Laptop ı şuanda şarj edemiyorum idareli kullanmaya çalışıcam. Benzinlikteki polis arabasında bir silah buldum ama şarjöründe sadece 8 mermi var birini kendim için saklasam iyi olucak. O şeylerden biri olmak istemiyorum. Bunu okuyan birileri varsa Şuanda muhtemelen marmariste olucam. Yalancı boğaz çıkışındaki vinsan da AKUT deposunda almam gereken eşyalar var sonrasında güvenli olabilicek biyer bulup tekrar yerimi buraya yazıcam. Umarım benden başkalarıda kalmıştır. Silah, yiyecek ve su bulmalıyım...