Bostancı - İstanbul

Tarih 08.05.2012 Okul çıkışı İstanbul batı ataşehirden bostancıya eve dönüyordum.minibüsten inip eve doğru yürüyordum.eve ulaşmama yaklaşık 100 metre kadar bi yolum kalmıştıki yolun karşısında 18-19 yaşlarında iki kişi sarhoş gibi bir adamla dalga geçip eğlenip  gülüyorlardı.işte ne olduysa o anda oldu sarhoş gibi duran adam bir anda üzerlerine atlayıp kafalarını ısırmaya başladı heralde tam göremedim olayın şokuyla adeta kilitlenmiştim.sonra bana baktı o anki korkuyla arkama bakmadan eve koşmaya başladım eve vardığımda hemen içeri daldım. annem ne oldu diye hemen sordu.bende biraz soluklanıp olanları anlattım ve annem psikolojimin bozulduğunu filan zannetti. tam benle konuşurken dışardan çarpışma sesleriyle çığlık seslerinin gelmesi bir oldu.camdan baktığımızda yaklaşık 5 -6 tane garip yaratık sokaktaki insanlara saldırıyordu.Annem olanların şokuyla böyle bir şey olamaz diyip oturdu hemen babamı aradık.onların orada sürülerce olduğunu söyledi.ama iyi durumda olduklarını kendilerini maltepedeki atölyeye kilitlediklerini söyledi.ama unuttuğumuz bir şey vardı kardeşim okuldaydı.annem ne kadar ısrar etsede onu dinlemeyip bisikletimi alıp kardeşimin okuluna küçükyalıya doğru hızlı bir şekilde gitmeye başladım.normalde 10 dakikalık yola yarım saatte gittim.çünkü önümde her gördüğüm artık zombi desem daha doğru zombilerde bi yan sokağa geçe geçe yolu iyice uzatmıştım.kardeşimin okuluna vardığımda etrafta zombiler yoktu ama okul bomboştu okulun bahçesinde ağlayan kardeşimi gördüm.hemen yanına gittim.beni görünce çok sevindi.bana herkesin okuldan çığlık çığlığa kaçtığını söyledi.sonra kardeşimi alıp bisikletle eve döndük.annem bizi gördüğüne çok sevinmişti.bir anda en yakın arkadaşım Turhan aklıma geldi.hemen onu aradım.

Kendilerinin iyi olduğunu fakat fazla dayanamıcaklarını söyledi.anneme bu sefer turhana yardım etmem gerektiğini söyleyerek evden çıktım.yine bisikletimi alarak doğru bağdat caddesine turhanların evinin yolunu tuttum.evlerine yaklaştığımda evlerinin etrafında bir kaç zombinin olduğunu gördüm.turhana cep telefonundan telefon edip arka camdan borulara tutunarak aşağı inmesini ve inerkende babanın BMW sinin anahtarınıda al dedim.oda tamam deyim biraz zorda olsa 3. kattan borular sayesinde indi.sonra babasının BMW sine bindik.arabayı ben sürecektim.planları yaparken ilk önce silah bulmamızın gerektiğini kararlaştırdık.turhan avrupa yakasında çok silah dükkanı var dedi.ilk önce oraya gidebiliriz diye düşünürken denizden feribotla geçmenin tehlikeli olması köprününde kazalarla tıkalı olma ihtimali bizi bu plandan caydırdı.sonra aklıma ümraniyede bir silah dükkanı olduğu geldi ve doğru oraya sürdüm arabayı.geldiğimizde hiç zombi yoktu.direk silah dükkanının içine daldık.2 tane shootgun ve bir kaç tanede dinamit ve bomba aldık.şimdi turhanın ailesini almaya gidiyoruz.sonrada kendi ailemi alıp şehir dışına kaçmayı düşünüyoruz.iyiki turkcell VIN internet çalışıyorda size yazabiliyorum şans dileyin.