İstila Başlasın!

Bir virüs hayatımızı değiştirmek üzere…
Açgözlü ilaç şirketlerinin kontrolünü kaybettiği bu virüs insanları ve hayvanları zombilere dönüştürmeye başladı…
Virüs kan yoluyla bulaşıyor. Virüsten etkilenenler gördükleri tüm canlılara saldırıyor ve onları yiyorlar. Ufak sıyrık ya da ısırıklardan sonra kaçabilen canlılar ise 10 dakika ile 60 dakika arasında zombiye dönüşüyorlar.
Zombiler koşabiliyor…
Zombiler ilk olarak 30 Aralık 2010’da, akşam saatlerinde görülmeye başlandı…
Hayatta kalanlar haberleşmeye çalışıyor...
0

İzmir Smyrna Sığınağı

3 Mayıs'tan beri burda, bu küçücük delikte yaşam mücadelesi veriyoruz. Umudumuz yok. Her yerdeler... Öyle yakındalar ki artık iğrenç kokularını küçük, nemli mağaramızda duyabiliyoruz. Zaman kavramını kaybettik ve kaç gündür bu rezil yerde olduğumuz hakkında en ufak bir fikrimiz yok. Yiyecek stoğumuz tükendi. Mağaranın ağzında ufak bir çeşme var ancak güvenilir olduğundan emin değilim virüs suya bulaşmış olabilir. 
Bu lanet olası cehennemde bizden başka insan kaldı mı bilmiyorum. Her yer zebani dolu. Burası sürekli karanlık ve ıslak, en yakın zamanda hastalıklar türemeye başlar. Hepimiz bir bir avlanıyoruz. En küçüklerimiz aç ve susuz çok korkuyorlar, onları böyle görmek beni öldürüyor. Çoğumuz ailelerimizi kaybettik. Yola çıktığımızda 21 kişiydik ancak şimdi sadece 14 kişiyiz. Yolda birden çok kez saldırıya uğradık ve 7 kişi kaybettik ölümleri gerçekten korkunçtu.

Bana gelince berbat durumdayım sadece 16 yaşındayım ve ölen 7 kişinin arasında annem ve ikiz erkek kardeşimde var. Burada, yanımda, sefil durumda hala savaşmaya çalışan 13 insanı kurtarabilmek için onları geride bırakmak zorunda kaldım. Acım çok taze ancak pişman değilim. Evet, kıvranıyorum ve acımla ne yapacağımı bilmiyorum ama hepimiz fedakarlıklar yapmak zorundayız. 
Ekibin lideri benim aslında bunu istemedim ama onlar bunu istiyorlar onları yarı yolda bırakamam çünkü hepsi benim planımdı, benim yüzümden bu ıssız yerdeler. Bana minnettarlar buraya gelebilmemiz onlara göre bir mucize. Benceyse sadece aptallık tamamen benim suçum olan bir ceza... Ama bunu onlara söyleyemem benim güçlü durduğumu görmeliler. En azından çocuklar için bunu denemeliyim. 
Birazdan yiyecek bulmak için dışarı çıkıyorum. Güçlü silahlarımız yok ve ölüm dışarıda kol geziyor. Ama kolonimi hayatta tutmak zorundayım. Artık bu benim gerçekleştirmem gereken son görev. Eğer önümüzdeki korkunç saatler sonrasında hayatta kalmayı başarabilirsem günlük tutmaya devam edebilirim. Bu hem bizden sonraki nesil için bilgi kaynağı bir miras olacak, hem de benim akıl sağlığımı korumama yardımcı olacak..

0 yorum:

Yorum Gönder