Eğer savaş istiyorlarsa,savaşı onlara veririz...Ankara,Cebeci 1 ocak

Saat 15.47,önümdeki sıradışı hareketliliği geç farkettim.

Yanımda duran kadın önünde duran insan benzeri varlığa dehşetle bakıyordu.

Daha kaçmayı bile akıl edemeden o yaratığın kadının üstüne atıldığını 

gördüm.

İçimde yayılan korkuya hakim olmaya çalışıyordum.

Bacağımda birden müthiş bir acı duydum ve istemsiz arkaya döndüm.

Arkamda duran diğerini farketmem çok sürmedi.

Ölümle hayat ilk defa birbirine bu kadar yakındı, o an silahım olduğunu

hatırladım.

Silahımı çektim ve o yaratığa bir kaç el ateş ettim,sokağın köşesine doğru 

kaçmaya başladım.

O kadını kurtarabilirdim,geri dönmeliyim... 

Saat 15.49,arkama bakmadan yürüyordum.

Gene o ne idüğü belirsiz çığlıkları duydum.

Geri dönmek için artık çok geçti.Devam etmeliyimdim,

etmek zorundaydım ama bacağımdaki yara gittikçe kötüleşiyordu.

Yere damlayan her kanla birlikte biraz daha halsizleştiğimi

 hissediyordum.

Nereye gideceğimi biliyordum,kafamda yıllar önce

yüzbaşı Erdal'ın söylediği sözler yankılanıyordu:

     '' eğer savaş istiyorlarsa,onlara savaşı veririz''

Hayatta kalan diğerlerine sesleniyorum,

dikimevi metro durağında ihtiyacınız olan yardımı görebilirsiniz.

Sizi bekliyor olacağız.