2 0cak Kadıköy-İstanbul

Sabahtan beri bomba ve silah sesleri azalmıştı. Bunun 2 sebebi olabileceğini düşündük. Ya askeri birlikler başarıya ulaşıyordu ya da geri çekiliyorlardı. Camdan dışarı baktığımızda etraf savaş alanına dönmüş olduğunu görebiliyorduk. Kalamış marinaya ulaşma fikrini benimsemiştik ancak birimizin çıkıp arabayı kapının önüne çıkarması gerekiyordu. En hızlı benim hareket edeceğime kanaat getirince, apartamanın girişine indim.

Hiçbir anormallik yok gibiydi. Hatta herhangi bir günden farklı bir durum yokmuş gibi duruyordu. Ama dışarda bombaların açtığı çukurlar, etraftan kopup düşmüş molozlar, hatta cesetler bile vardı. Askeri birliklerden iz yok gibiydi. Duvarın arkasına saklanarak giriş kapısının camından etrafı gözledim. Ne bir virüslü ne de bir insan görünüyordu. Uzaklaşmış olabileceklerini düşünerek kapıyı açtım ve hızlı bir şekilde merdivenlerden inerek arka bahçeye yöneldim. Dün bahçede virüslülerin olduğunu biliyordum ama sabahtan beri bir tane bile görmemiştik. Tam dönüp çimenlerin arasından geçecekken birşeyin bileğimi kavradığını hissettim. O kadar korktum ki önce donup kaldım sonra çığlık atarak kendimi geri çektim. Bu bir virüslüydü. Bombalardan dolayı vücudunun bir bölümü parçalanmış bu yüzden ayakta duramıyordu ama hala saldırmaya devam ediyordu.

Bombalar bir işe yaramamıştı, zaten ölü olan bu virüslüleri yok edemediği gibi parçalanmalarına yol açmış bü yüzden görüş hizamızın altında kalmalarına neden olarak daha da tehlikeli bir hale gelmişlerdi. Herkeze dikkatli olmasını tavsiye ederim. Bir çöp tenekesinin, bir arabanın arkasında siz hiç fark etmeden bacaklarınıza saldıracak şekilde bekliyor olabilirler.

Dikkatli bakınca ayağıma sarılı virüslü gibi pek çoğunun bahçede olduğunu fark ettim. Bunlar dün arkabahçede kol gezen virüslüler olmalıydı. Hemen geri eve döndüm. Bu yarısı kalmış virüslülere yakalanmadan nasıl geçeciğimize karar vermeden bir daha arka bahçeye inmeyi düşünmüyorum!!!